حرف سرد

 

حال این روزهایم حال خوبی نیست...
حس عجیبی دارم‌...
حسی شبیه به حس دلتنگی
دلتنگ چه کسی و یا چه چیزی را نمیدانم!!!
فقط میدانم که دلم تنگ است و هر لحظه امکان باریدن آن اشک هایی را که در گوشه ی چشمانم لانه کرده اند را بیشتر میکند
حال این روزهایم حال خوبی نیست...
کاش خدا برایم قدمی بردارد...!!!

حرف سرد...

باز لرزید...
تمام جانم ، با او لرزید...

با او که کودکش را
زیر آوار جستجو می کرد
با او که صدای نفس‌های مادرش را
هنوز می‌شنید

با او که
پدر را میان سنگ‌ها
جستجو می‌کرد
تمام روحم؛ جسمم جانم، لرزید...

دوباره آه
دوباره درد...
دوباره بی‌کسی...
دوباره عکس و قاب...
دوباره رنج و درد...دوباره زلزله...
دوباره لرز مرگ... دوباره نام او...

و او
صدای یاخدا
خدای کشورم
آه که چه قدر سخت است...

حرف سرد...

سر تا پایم را خلاصه کنند می شوم مشتی خاک که ممکن بود خشتی باشد در دیوار یک خانه یا سنگی در دامان یک کوه یا قدری سنگ ریزه در انتهای یک اقیانوس شاید خاکی از گلدان‌ یا حتی غباری بر پنجره اما مرا از این میان برگزیدند : برای نهایت برای شرافت برای انسانیت و پروردگارم بزرگوارانه اجازه ام داد برای :نفس کشیدن دیدن شنیدن فهمیدن و ارزنده ام کرد بابت نفسی که در من دمید من منتخب گشته ام : برای قرب برای رجعت برای سعادت من مشتی از خاکم که خدایم اجازه ام داده: به" انتخاب به تغییر به شوریدن به محبت وای بر من اگر قدر ندانم…   حرف سرد...

از حکیمی پرسیدند :

که چرا گوش دادنت از سخن گفتنت
بیشتر است؟

گفت:
چون به من دو گوش داده اند و یک زبان، یعنی دو برابر آنچه می گویم، می شنوم.

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی،
چیزی که نپرسند، تو از پیش مگوی،
از آغاز دو گوش و یک زبانت دادند،
یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی

حرف سرد...